Eski Arap Şairlerinin Aşk/Sevgi Dili

Aşk ve sevgi dili, geniş çöl ortamında engin fezasında, kadına duyan Arap insanının varlığına sirayet etmiş olan gazel (aşk şiiri) türü ile bağlantılıdır. Bahsedilen ortam, sahip olduğu hayal gücünün dizginlerini serbest bırakmış; onu saflığın, temizliğin duru bir zihnin dünyasına uçurmuştur. Bunun sonucunda onun kalbi, kadın aşkı sevgisi dolmuş o da bu aşkı, ince/zarif dil güzel hayalî tasvirlerle ifade etmiştir. 
 Bu araştırma, eski şairlerinin aşk dilini tetkik etmek suretiyle, dilin özelliklerini, biçimlerini, anlamlarını için geliştirdiği araçlarını açıkça tespit etmeye çalışmaktadır. Şairlerin hepsinin sevgiyi etme biçimi aynı değildir. Şiir gerçek kurgu olma açısından, açıklık kapalılık açısından; tasvir, teşbih sembol (mecaz) kullanma gibi diğer araçları açısından farklı olmuştur. Araştırma, aşka sevgiye dair ön söz başlamaktadır. ardından ise önce cahiliye dönemi, sonra İslamî dönem, Emevî dönemi peşinden de Abbasi olmak üzere dört önemli tarihsel odak işlenmekte çalışma, ulaşılan sonuçları içeren son bitirilmektedir. şiir devirlerini hususunda yöntemi buna ilaveten, çalışmanın konusu ilgili olması dolayısıyla analistik betimleme yöntemini esas almaktadır.